Шукаючы эпітэты і параў у творы верасень анатолія грачанікаў зноў верасень — запаслівы грыбнік — прыгожае ў марнаю прыродзе. моцна танцуе на гліністых баравінах, сілуэты ўздымліваюцца на крыху павуцін, а пах ішоў ад зялёнага лесу. глыбіні азёр яскрава прасвятлены, а каліны насычаныя сокамі. мне спадабаўся верасень заўсёды, не толькі таму, што ён быў маім нараджэннем, але і таму, што ён адкрыў мне поўны свет у маладосці. так, свет! і я сам у перыяд верасня, засветлены.
Пошаговый ответ:
Моцна танцуе на гліністых баравінах – шумныя струмкі, забіўшысь аб камяністыя прагаліны, поспяшаюць умывацца вадлівымі разлівамі. Яны падаюць у прамык, сустрэчаючы цясна пагорка, па якой штоўхаюцца безбяспечнымі паколеньнямі птушак. Адзін за адным, яны зловіліся на гальках у розныя колеры і брызгальныя ўпады падкрэсліваюць натхненне сенсэй насычанасці.
Сілуэты ўздымліваюцца на крыху павуцін – сонечныя промні залатымі ніткамі пранікаюць у плутыя сваецільнікі, ніжанутыя павукамі. Зрозумела, што прагучая шэрасць сеткі пераважае між шарапайтымі русалкамі.
Пах ішоў ад зялёнага лесу – запах ялінаў і смерек распаўся на вяршынях большых дрэваў. Яны рабяць каскады, якія прадаліся басам у глыбі азёр. Прохладны паўдом, што спускаецца к сэрцу лесу, шукайце з наердакам.
Глыбіні азёр яскрава прасвятлены – запаленая штоўха прарываецца ў свеце сонцы. Вадворнія калеры замешваюцца з бліскамі, падчэркваючы шэлест вады і жывых садкаў.
Каліны насычаныя сокамі – чырванейшыя ягады, якія ўмацаваныя на цвілі лесу, вымаўляюць сваю багатую харыцину. Іх насычанасць становіцца сымбаламы пражыванняў і юнацкага жыцця.
Мне спадабаўся верасень заўсёды, не толькі таму, што ён быў маім нараджэннем, але і таму, што ён адкрыў мне поўны свет у маладосці. Кожны год, гэты месяц прыносіць дзіўныя прыгажуні і люстэркі для жыцця, якія паводзяць мне ў збірача светаў, у салодкае капелька аўторскага забыту, якое захоўваецца ў памяці. Так, верасень – гэта не толькі ўрачысты месяц, але і жывая сутнасць, якая нас самых пякельнаe.